پیشینه طب اسلامی،پیدایش این دانش به قرونوسطی و سدههای قبل از آن در سرزمینهای اسلامی بازمیگردد. در این دوره، طب اسلامی توسعه یافت.
پیشینه طب اسلامی
در طول قرونوسطی، مسلمانان علاقه زیادی به دانش پزشکی و بهبود سلامت داشتند و به ترجمه و توسعه دانشهای پزشکی در سراسر امپراتوریهای اسلامی پرداختند. برخی از مهمترین شخصیتها و علما درزمینهٔ طب اسلامی عبارتاند از:
- ابنسینا (980-1037 میلادی): معروف به اویس ابنان، پزشک و فیلسوف ایران بود که درزمینهٔ طب اسلامی ارتقاء بسیاری داشت و کتاب «قانون در طب» را نوشت.
- زکریای رازی (865-925 میلادی): پزشک و دانشمند ایرانی بود که بهعنوان یکی از بزرگترین پزشکان و شیمیدانان مسلمان شناخته میشود. او بیش از ۲۰۰ کتاب در زمینههای مختلف پزشکی و علوم طبیعی نوشت.
- ابن نفیس (1210-1288 میلادی): پزشک و فیلسوف مصری بود که به تحقیقات و نوشتههایش درزمینهٔ طب اسلامی شهرت دارد و کتاب «الشامل فی الطب» را نوشت.
- ابن زهر (أبو بکر محمد بن زهر، 936-1013 میلادی): پزشک اندلسی بود و تحقیقات مهمی درزمینهٔ علوم طبیعی و پزشکی انجام داد.
این فقط چند نمونه از پزشکان و علما درزمینهٔ طب اسلامی هستند. طب اسلامی در این دوره توسعه یافت و از تجربیات و دانشهای یونانی، فارسی، هندی و چینی الهام گرفته است. ترجمه و توسعه این دانشها، همراه با تجارب محلی، به شکل یک سیستم درمانی کامل و جامع به نام طب اسلامی منجر شد.
طب اسلامی در اصطلاح
مجموعهای از دانشها و روشهای درمانی است که بر اساس آموزهها و اصولی از قرآن و سنت پیامبر اسلام، محمد (صلیالله علیه و آله) و نیز از تجربیات و دانشهای طبقهبندیشده توسط پزشکان و علمای اسلامی استوار است.
طب اسلامی تلاش میکند تا با استفاده از دانش و روشهای موجود، به حفظ و ارتقای سلامت بدن و روح افراد بپردازد. این سیستم درمانی شامل عناصری از طب سنتی و طب گیاهی است که توجه به تعادل بین بدن و روح، نظم طبیعی بدن، تغذیه سالم، استفاده از گیاهان دارویی و فنهای شفابخشی متمرکز است.
اصول و روشهای طب اسلامی بر اساس منابع مذهبی اسلامی تبیین شده است و در کشورهای اسلامی و جوامع مسلمان مورداستفاده قرار میگیرد. همچنین، در برخی کشورهای غیر اسلامی نیز این سیستم درمانی توسط برخی افراد مورداستفاده قرار میگیرد.
ابعاد طب اسلامی
طب اسلامی به دو بعد عمده تقسیم میشود:
- درمان: این بعد از طب اسلامی شامل روشهای درمانی متنوعی است که ازجمله آنها میتوان به تغذیه سالم، تکنیکهای تناسب جسمانی، استفاده از گیاهان دارویی، ترکیبات طبیعی و داروهای سنتی، ماساژ و تمرینات فیزیکی اشاره کرد.
- پیشگیری و حفظ سلامت: این بعد از طب اسلامی شامل راهکارها و توصیههایی است که به حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماریها میپردازد. ازجمله موارد مهم در این بعد میتوان به رعایت تغذیه سالم، حفظ تعادل جسمانی و روانی، توصیههای بهداشتی و شرایط زندگی سالم اشاره کرد.
اهمیت طب اسلامی
این روش بهعنوان یک سیستم درمانی و دانش پزشکی، اهمیت و جایگاه مهمی دارد. در زمان خود، طب اسلامی توانست توسعه و پیشرفت بزرگی را در حوزه پزشکی و بهداشت ارائه دهد و تأثیرات آنرا در طول قرون بعد نیز میتوان حس کرد. این اهمیت به دلایل زیر است:
- ارتباط با اصول دینی: طب اسلامی اصول و ارزشهای دینی را بهعنوان راهنمای اصلی خود قرار میدهد. این رابطه باعث میشود تا درمان و بهبود بدن و روح، با رعایت اصول اخلاقی و دینی صورت گیرد.
- توجه به تعادل بین بدن و روح: طب اسلامی به تعادل بین بدن و روح تأکید دارد و درمان را بهعنوان یک فرآیند جامع در نظر میگیرد که همچنین به تقویت روح و ایجاد سلامت روحی نیز توجه میکند.
- ترکیب دانشهای متنوع: طب اسلامی از دانشها و تجربیات متنوع درزمینهٔ پزشکی، فارماکولوژی، طب گیاهی، تغذیه و تمرینات فیزیکی بهره میبرد. این ترکیب از دانشها باعث میشود که طب اسلامی بهصورت جامع و گستردهای بر روی حفظ و ارتقای سلامت تمامی جوانب بدن و روح تأکید کند.
- تأکید بر پیشگیری: طب اسلامی به پیشگیری از بیماریها و حفظ سلامت توجه ویژهای دارد. این سیستم درمانی با تأکید بر تغذیه سالم، تمرین منظم، بهداشت شخصی و رعایت اصول بهداشت عمومی، بر پیشگیری از بیماریها و تقویت سیستم ایمنی بدن تمرکز میکند.
- استفاده از منابع طبیعی: طب اسلامی به استفاده از منابع طبیعی مانند گیاهان دارویی، عسل، زیتون، حجامت و سایر روشهای طبیعی اعتقاد دارد. این رویکرد به استفاده از منابع طبیعی باعث میشود تا درمان بهصورت طبیعی و با حداقل اثرات جانبی انجام شود.
با توجه به این عوامل، طب اسلامی بهعنوان یک سیستم درمانی جامع و همچنین بهعنوان یک روش بهداشتی برای حفظ سلامت بدن و روح، اهمیت بسیاری دارد.
سؤالات متداول
- طب اسلامی چه زمانی به وجود آمده؟
پیدایش این دانش به قرونوسطی و سدههای قبل از آن در سرزمینهای اسلامی بازمیگردد.
- طب اسلامی یعنی چه؟
طب اسلامی مجموعهای از دانشها و روشهای درمانی است که بر اساس آموزهها و اصولی از قرآن و سنت پیامبر اسلام، و نیز از تجربیات و دانشهای طبقهبندیشده توسط پزشکان و علمای اسلامی استوار است.